«ماشین اعدام نیز چاره ساز رژیم نیست!!
رژیم این روزها با وحشی گری هر چه تمام تر ماشین اعدام را به کار انداخته و فقط طی سه روز گذشته بیش از 60 نفر را اعدام کرده است که شش نفر از زندانیان عقیدتی اهل سنت بودند. دادرسی غیر عادلانه ، شکنجه در حین بازجویی و صدور احکام در دادگاههای غیر علنی و غیر منصفانه و به ویژه نحوه اعزام زندانيان برای سلول های انفرادی پیش از اعدام و حلق آویز کردن زندانیان در نیمه هاى شب، از وحشیانه ترین و ضد انسانی ترین رفتارهای این حكومت ارتجاعی است.
تردیدی نیست که شتاب بخشیدن به اعدام، در شرایطی که رژیم محتاج ترحم غرب برای توافق در پرونده مشکوک و ماجراجویانه هسته ای است، فقط به دلیل ترس و وحشت از خیزش های مردمی، اختلاف های درون حکومتی ، بحران های اجتماعی و فروپاشی حكومت است.
گمان باطل حكومت اين است كه اگر بر تعداد اعدامها بيفزايد ، حتما در گسترش اعتراضات مردمى، تاثير بازدارنده دارد درحالى كه فشارهاى بسيار شديد ناشى از فقر عمومى و سركوب اجتماعى به نقطه غيرقابل برگشت رسيده و در وضعيت كنونى، هر نوع رفتار خشونت آمیز از ناحیه رژیم، به مثابه ریختن بنزین بر آتش است به همین دلیل از همان ساعات اولیه انتشار خبر احتمال اعدام شش زندانی عقیدتی، خانواده ها و برخی فعالین مدنی مخالف اعدام و شکنجه، رو به روی زندان رجایی شهر (قتلگاه زندانیان) دست به اعتراض زده و ساعاتی پس از حلق آویز کردن گروهی از زندانیان، همبنديهاى آنان در سالن 10 زندان با شعار الله اکبر-مرگ بر خامنه ای ، لرزه بر اندام زندانبانان و قاتلان انداخته و همگی آنان در پشت درب بند جمع شده و فکر چاره جویی افتادند.
رژیم در بحران فروپاشی غلطیده و جنگ و نزاع های جناح های مختلف آن از محافظه کار و اصلاح طلب به خوبی این واقعیت را آشکار ساخته است، تا آنجا که رفسنجانی خواهان بستن تریبون مجلس شده، وزیر بهداشت از فاجعه در زندان ها می گوید، سخنگوی شوراى نگهبان رژیم وضعیت حکومت را به جزایر سلطان نشین تعبیر میکند و فرمانده نیروی انتظامی از شرمسارى به دلیل جنایات ارتکابی در کهریزک حرف میزند.
از دیگر سو، سندیکاها، اتحادیه ها و انجمن های مدنی – صنفی جایگاه تاریخی خود را با راه اندازی اعتراضات مردمی متشکل از کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، زنان و پشتیبانان محیط زیست بیش از پیش نشان میدهند.
سرعت گسترش این اعتراضات به ویژه در آستانه برگزاری روز جهانی زن در روز 17 اسفند، حکومت را با بهت و هراس رو به رو ساخته است، این مسئله به خوبی نشان میدهد که نقش تشکل ها در سازمان دهی اعتراضات صنفی و دموکراتیک تا چه اندازه با اهمیت است و اين در حالی است که معلم ها و سایر طبقات اجتماعی در تظاهرات صنفی خود، آزادی زندانیان سیاسی و مخالفت با اعدام و شکنجه را خواستار شده اند، يعنى این که مسئله آزادی و مسائل معیشتی و اقتصادی در وضعیت کنونی، دو روی يك سکه است.
گروه های مختلف آزاديخواه و عدالت طلب اجتماعی که با هر نوع اعدام و شکنجه مخالف هستند و بر حقوق اساسی شهروندان به ویژه نفی هر نوع تبعیض و نابرابری جنسیتی تأکید می کنند، روز 17 اسفند با حضور در میتینگ هایی که به همین منظور و در تهران در برابر کانون وکلا برگزار می شود شرکت خواهند کرد تا عملا با حکومت نشان بدهند، سرکوب و اعدام راه حل پاسخگویی بحران های ناشی از اندیشه و عمل خود آن ها، نیست و تمکین در برابر حقوق اساسی مردم، امری الزامی است.
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر
فرید آزموده
مجید اسدی
سهیل بابادی
خالد حردانی
ایرج حاتمی
افشین حیرتیان
شاهرخ زمانی
سعید شیرزاد
حشمت الله طبرزدی
علیرضا فراهانی
ابوالقاسم فولادوند
صالح کهندل
سعید ماسوری
علی معزی
پیروز منصوری
رضا اکبری منفرد
اسدالله هادی»